Το σύνδρομο αυτό περιγράφηκε για πρώτη φορά στην ιατρική ιστορία το 1952,και αφορά την πίεση που ασκείται στην ιγνυακή αρτηρία και την φλέβα. Η ιγνυακή αρτηρία είναι ο κύριος αγωγός αιμάτωσης του κάτω άκρου , στο ύψος του γόνατος. Τα γνωστά αιτία που αποφράσσουν ή προκαλούν στένωση της, είναι το ανεύρυσμα, η αθηρωματοσκλήρυνση , η νόσος Buerger και ο τραυματισμός. Στην περίπτωση της παγίδευσης, υπάρχει συγγενής αιτία, δηλαδή κατά την διάρκεια της εμβρυογένεσης υπάρχει ανώμαλη πορεία των μυών της περιοχής και ειδικά της έσω κεφαλής του γαστροκνημίου μυός. Ο μυς αυτός κατά τη βάδιση συσπάται και πιέζει, έλκει ή συμπαρασύρει την ιγνυακή αρτηρία ή και την φλέβα. Άλλοι μύες που έχουν ανώμαλη πορεία και εμπλέκονται στο σύνδρομο αυτό είναι επικουρικός ημιυμενώδης μυς ή κάποια υπερτροφική μοίρα του , σπανιότερα ο ημιτενοντώδης και ο μακρύς πελματιαίος μυς.
Οι ύποπτες ενδείξεις για θρόμβωση της ιγνυακής αρτηρίας
Το σύνδρομο παγίδευσης των ιγνυακών αγγείων ,εκδηλώνεται περίπου στην τρίτη δεκαετία της ζωής, και συχνότερα στους άντρες. Και αυτό διότι τότε έχουν πλήρως αναπτυχθεί οι μύες της περιοχής και έχουν την μέγιστη μυϊκή δραστηριότητα. Από 34 περιστατικά που αντιμετώπισα χειρουργικά μόνο 4 ήταν γυναίκες . Οι ηλικίες κυμαίνονται από 23 ετών έως 61. Εάν η πάθηση αυτή δεν διαγνωσθεί έγκαιρα, τότε μπορεί να δημιουργήσει ανεύρυσμα της αρτηρίας με όλα τα δυσάρεστα επακόλουθα. Οι ασθενείς έχουν τα εξής συμπτώματα:
Μούδιασμα και παραισθησίες του ποδιού, νυκτερινές κράμπες, ψυχρό πόδι και οξύ πόνο στην γάμπα κατά την βάδιση ή την άσκηση. Όταν το πόδι πονάει μετά από βάδιση 50-100 μέτρων, αυτό είναι ύποπτο για θρόμβωση της ιγνυακής αρτηρίας. Χαρακτηριστικό είναι επίσης στο γρήγορο περπάτημα μπορεί να μην εμφανίζονται συμπτώματα, ενώ είναι πολύ έντονα στην ανηφόρα ή στο ανέβασμα σκαλοπατιών. Αυτό διότι στο γρήγορο περπάτημα η συμπίεση-παγίδευση της αρτηρίας είναι στιγμιαία-(μικρή) και δεν προλαβαίνει να εκδηλωθεί. Καταλαβαίνουμε ότι το σύνδρομο παγίδευσης της ιγνυακής αρτηρίας και της φλέβας είναι μερικές φορές δύσκολο να διαγνωσθεί λόγω των ακαθόριστων ενοχλημάτων του, που μπερδεύονται με άλλες αιτίες.
Στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών είχαμε παράδοση στην πάθηση αυτή από την δεκαετία του ΄80 περνώντας από τις ειδικές εξετάσεις πολλούς στρατεύσιμους που είχαν τέτοια συμπτώματα. Η ενασχόλησή μου με δεκάδες περιστατικά παγίδευσης και κατά την διάρκεια άσκησης του ελευθέρου επαγγέλματός μου έχει δώσει μεγάλη εμπειρία στην αντιμετώπιση τους. Η διάγνωση του συνδρόμου γίνεται με το υπέρηχο Doppler και την ψηφιακή αγγειογραφία . Όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες διαπιστώνεται η διακοπή της ροής της ιγνυακής αρτηρίας και η μετατόπιση της λόγω της ανώμαλης πορείας του μυός. Για να αναδειχθεί το πρόβλημα , πρέπει ο ασθενής να κάνει ισχυρή πελματιαία κάμψη κατά την διάρκεια της εξέτασης . Η θεραπεία της παγίδευσης είναι χειρουργική με διατομή του παθολογικού μυός ή τένοντα που προκαλεί πίεση των αγγείων και σε σπάνιες περιπτώςεις γεφύρωση ή παράκαμψη της αρτηρίας που πάσχει. Τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά και οι ασθενείς ελεύθεροι συμπτωμάτων. Το σύνδρομο αυτό πρέπει να αντιμετωπίζεται εγκαίρως προτού δημιουργήσει ανεπανόρθωτες βλάβες στα αγγεία όπως ανεύρυσμα και θρόμβωση με δυσάρεστα επακόλουθα για το σκέλος .
